Gisteravond tijdens het wachten op het bestelde eten op een terras op de hoek van de derde en de zesde straat (terras onder de bomen, Annet weet wel welke ik bedoel), had ik alle tijd om het langskomende verkeer eens goed te kunnen bekijken en dan m.n. op hun gebreken. Door deze 3^e straat loopt een deel van de openbare bus route door Cartagena. Men kent hier geen vervoersbedrijf die hier alle vervoer uitvoeren. Nee het zijn het allemaal particulieren die met de meest vreemd uitgedoste bussen rondrijden. Qua grootte hebben ze veelal het formaat van een halve touringcar zoals die in Nederland rondrijden. Er kunnen zo'n 20 á 25 personen in. Veel bussen zijn voorzien van 'sfeer' verlichting rondom de spiegels (als die er nog aan zitten), rondom de ramen en dan vooral aan de voorzijde en ook rondom de kentekenplaat. Sommigen hebben daarnaast ook nog eens zwaailichten op het dak gemonteerd. De volgens mij belangrijkste verlichting (koplampen en achterlichten) doen het vaak niet. Dit word dan echter weer gecompenseerd met alle overige aangebrachte knipperende verlichting. De voorruit is vaak ook nog bijna helemaal vol geplakt met allerlei stickers zodat de bestuurder nauwelijks vrij zicht op de (veelal) slechte straten heeft. Omdat ze hier geen bushaltes kennen, stoppen al die bussen daar waar een passagier er uit wil of waar een iemand zijn hand opsteekt om aan te geven dat hij/zij mee wil. Deze werkwijze houd wel in, dat de bussen elkaar steeds maar weer inhalen en elkaar snijden om op die manier passagiers uit te laten stappen (soms is het gewoon springen omdat de bus nauwelijks stopt) en ook om gereedstaande passagiers voor elkaar weg te kapen. Deze manier van rijden (snel optrekken en daarna maximaal op de rem), houdt wel in, dat je een sterke maag moet hebben om al die snelheidsveranderingen te kunnen opvangen en te verwerken. Ook valt het op, naargelang het later word en er minder passagiers op de trottoirs staan, dat ze steeds langzamer gaan rijden in de hoop, dat er nog ergens een passagier opduikt die mee wil. Dit betekend wel, dat je nooit van te voren weet hoe lang je er over doet om van A naar B te komen.

Ook zie je altijd veel politieagenten rondrijden, meestal met twee personen op één motor waarvan vaak de verlichting 's avonds niet is ingeschakeld of waar maar een gedeelte van de verlichting het doet. Deze motorrijders vallen vaak wel op, omdat ze vrijwel altijd met blauwe en rode zwaailichten aan rijden zonder dat daar een reden voor is of het zou moeten zijn dat ze daardoor toch voor een ander zichtbaar zijn omdat hun eigen verlichting het vaak niet doet. Ook in geval van motorpech zijn ze inventief. Ze gaan gewoon naast elkaar rijden waarbij één agent met zijn voet de tweede motor voor uit duwt. Ik vraag mij wel af hoe deze agenten respect bij de overige weggebruikers moeten afdwingen als zij zelf het verkeerde voorbeeld geven. Zo zag ik gisteren twee motoragenten zonder achterlicht langzaam voorbij rijden terwijl er ca. 100 meter achter hen een politieauto reed met uiteraard ingeschakeld zwaailicht zonder dat deze de motorrijders waarschuwde dat hun verlichting niet deugde.

Woensdag a.s. gaan we de eerste proefvaart maken en het lijkt er daarmee op, dat Annet haar weddenschap met collega Ruud gaat verliezen. Annet heeft n.l. met Ruud gewed, dat we het eerste schip dit jaar niet gereed en overgedragen zouden krijgen. Als nu verder alles volgens planning gaat verlopen (maar dat weet je hier nooit), kan ik aan het eind van dit jaar een wijntje meedrinken die of door Annet is betaald of door Ruud als het schip toch niet voor het eind van het jaar opgeleverd kan worden. Ik zit dus altijd goed want voor mij is het een win-win situatie.