Als traditie gaan wij hier elke vrijdagavond met de collega's uit eten. Omdat er deze weken veel collega's zijn, moesten we een tafel voor 16 personen reserveren in ons stam restaurant (Carbon de Palo). Collega Rob zou die reservering regelen. Dat gaf wat problemen omdat die avond Colombia tegen Venezuela moest voetballen en daarom zouden er die avond veel mensen komen kijken op het terras van dat restaurant en zou er geen plaats zijn voor zo'n grote groep. Toen Rob echter aan gaf dat hij een collega van mij was en daardoor ook Annet kende, was opeens alles mogelijk want voor Signora Annie en Don Gerr (zo worden wij hier n.l. door de eigenaar en zijn personeel genoemd) is er n.l. altijd plaats in zijn restaurant. De rest moest dan maar wat inschikken. Later op de avond tijdens het eten moest iedereen nog meer inschikken omdat het begon te regenen en wij zover onder de overkapping moesten doorschuiven, dat iedereen droog bleef. Helaas lukte dat niet voor iedereen. Ik zat n.l. precies onder een lek in het dak en was dan ook uiteindelijk redelijk doorweekt maar dat mocht de pret niet drukken.

Zondag zijn we met een aantal collega's in 3 auto's weer eens naar Playa Blanca op het eiland Baru geweest. Langs de enige (zand)weg op dat eiland waren de lokale kinderen nog bezig met de traditie die bij de viering van de Onafhankelijkheid van Cartagena hoort, n.l. het zwart maken van mensen tenzij je ze wat geld geeft. Deze kinderen hadden echter touwen over de weg gespannen en gooiden met water waarin (water)verf zat, naar de voorbijgaande auto's als er niet betaald werd. Na een gezellige dag op het strand zijn we terug gereden en toen we auto parkeerden bij ons appartement was die behoorlijk blauw en bruin gekleurd. Tegen betaling laat ik de auto wekelijks wassen door iemand die hier in het gebouw werkt en voor hem is dat een extra bron van inkomsten. Zo is mijn auto in de nacht van zondag op maandag gewassen. Omdat de verlichting in de parkeergarage niet zo denderend is, gebeurd het wassen deels in het donker. Het resultaat was maandag dan ook zichtbaar, niet alle (blauwe) verf was verwijderd dus dat word bij de eerstvolgende wasbeurt extra boenen voor de bewuste persoon.

Vorige week heb ik het even gehad over een attente agent die Annet waarschuwde voor de kans op het roven van haar halsketting. Deze week zag ik weer een attente agent die bij mij echter niet zoveel respect afdwong door zijn manier van handelen. Het volgende zag ik gebeuren. Een agent stond met een bord met daarop 'Pare' (stoppen) en aan de andere kant 'Siga' (doorgaan) bij een zebrapad en aan de overkant zo'n 10 meter voorbij dat zebrapad stond een vrouw die wilde oversteken. Nou is het hier 'normaal', dat men niet voor een zebrapad stopt om de voetgangers te laten oversteken. Als je wilt oversteken, moet je het zebrapad, met de hand om hoog als stopteken, voorzichtig op lopen in de hoop dat de auto's dan zullen stoppen. Ik betrap mij er zelf soms ook op, dat ik niet stop. Je neemt snel de gewoonte van de mede autorijders over. Weer terug in Nederland moet ik daar echt op gaan letten. Maar goed, deze vrouw stond dus 10 meter voorbij het zebrapad en niemand stopte om haar te laten oversteken. De agent vond dat blijkbaar niet netjes en ging met zijn bordje 'Pare' omhoog op het zebrapad staan en hield daarmee de auto's tegen. Daarna gaf hij de vrouw een teken dat zij dus 10 meter voorbij het zebrapad kon oversteken. Ik had het normaal gevonden dat die agent de vrouw naar het zebrapad had laten lopen en haar daar had laten oversteken maar hier maakt men daar niet zo'n punt van.

Over agenten gesproken, afgelopen vrijdag werd ik op weg naar het werk door twee agenten op een motor staande gehouden zoals dat in politietermen heet. Wat was er gebeurd? Zoals al eens eerder geschreven, zitten er nogal wat gaten in het wegdek waar na een regenbui water in blijft staan. Omdat ik vrijdagmorgen niet iets naar rechts kon uitwijken omdat daar iets op de straat stond, reed ik met het linker voorwiel door zo'n gat met als gevolg, dat het water hoog op spoot net op het moment dat er op de andere weghelft twee agenten op een motor kwamen aanrijden. Helaas kregen beide agenten het water over zich heen. In de achteruitkijkspiegel zag ik, dat ze omdraaiden en achter mij aan kwamen. Omdat het, zoals altijd druk was, werd ik na een paar honderd meter door hen ingehaald en tot stoppen gemaand. Ik zag meteen al, dat ze alle beide behoorlijk nat waren. Eén van de agenten stapte af, gaf mij netjes een hand en begon in het Spaans tegen mij te praten. Ik weet uit ervaring, dat jij je op zo'n moment van de domme moet houden en dat gaat mij niet verkeerd af (zelfkennis!). Je moet dus niet laten blijken dat je wel begrijpt waar het over gaat. Ik vroeg aan die agent of hij Engels sprak. Zijn antwoord was No. Daarop vroeg hij aan zijn collega of die toevallig Engels sprak en het antwoord was daar ook No. Meteen daarop kreeg ik weer een hand van de eerste agent en werd mij in het Spaans Buenos dias (een fijne dag) toegewenst en daarmee was de kous af.