Afgelopen maandag hadden we weer eens een vrije dag (en dus een lang weekend) i.v.m. Maria ten Hemelopneming. Een deel van de hier aanwezige collega's hebben dit lange weekend aangegrepen om naar Santa Marta te gaan en daar o.a. het nationale park Tayona te bezoeken. Dit is hetzelfde park waar ik een tijdje geleden ben geweest en waar ik o.a. een krokodil van een redelijk formaat tegenkwam. De rest van de groep, waaronder ikke, zijn afgelopen zondag naar Playa Blanca op het eiland Baru geweest. Je hebt daar een mooi wit strand met helder blauw water en waar men als lunch lekkere vis serveert. Rond half drie die middag kwam er plotseling een flinke onweersbui opzetten met als gevolg dat iedereen gelijktijdig zijn boeltje inpakte en wilde vertrekken. Toen wij bij de auto's kwamen (we gaan altijd minimaal met twee auto's om, als er eens eentje in de modder vast komt te zitten, je de ander als trek auto kunt gebruiken), stond er al een lange stoet bussen van het formaat halve touringcar zoals die in Nederland rondrijden om de vele bezoekers naar huis te brengen. We zaten nog maar net in de auto toen het gigantisch begon te plenzen met als gevolg dat we door gigantische modderpoelen achter de vele bussen aan moesten rijden. Op sommige plekken waren deze modderpoelen gelukkig zo breed, dat je soms een aantal bussen kon inhalen. Uiteindelijk hebben we twee uur in de file voor de veerpont gestaan voordat we over konden steken richting Cartagena. Waar we er normaal 1,5 uur over doen, hadden we nu 3,5 uur nodig en waren rond half zeven weer op de basis in Cartagena.

Donderdag zijn collega Ruud en ik 's morgens om 8 uur naar de bank gegaan om te proberen mijn belastingaanslag te betalen. In tegenstelling tot wat ik vorige week heb geschreven viel het allemaal qua tijd reuze mee. Binnen een uur was de aanslag tot ons beider verbazing betaald. Het geld bleek gestort te zijn op het hoofdkantoor in Bogota. Nadat Ruud duidelijk had gemaakt, dat het bedrag bedoeld was om mijn aanslag te kunnen betalen, ging de bankmedewerker aan de slag om het in euro's gestorte bedrag via US Dollars te wisselen in Colombiaanse peso's tegen de hoogst mogelijke wisselkoers. Hierna kon het bedrag in peso's op de rekening van Ruud gestort worden. Normaal is het hier dan zo, dat je dan naar een tweede loket gaat en daar het bedrag contant opneemt en het bij een derde loket weer inlevert om er je aanslag mee te betalen. Tot onze verbazing ging het nu anders. Deze bankmedewerker zette plotseling een stempel op de kopie aanslag en maakt duidelijk dat hiermee de aanslag was betaald en dat we konden gaan. Soms lijkt het er op, dat het toch wat gemakkelijker word om betalingen te doen alhoewel dit absoluut geen garantie voor de toekomst is.