Deze keer komt mijn bericht een paar dagen later dan jullie gewend zijn. De reden is, dat ik samen met een aantal collega's een lang weekend naar Santa Marta ben geweest. Hierover verderop meer.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de felicitaties die ik afgelopen dinsdag 31 mei (of in sommige gevallen wat later), heb gekregen voor het feit dat ik 61 jaar geleden op deze wereld ben komen wonen. Samen met collega Rob die 3 dagen eerder jarig was heb ik de hier aanwezige collega's met hun vrouwen getrakteerd op een dinertje. Op de dag zelf zijn deze zelfde collega's nog even langs geweest voor een borrel en wat aanverwante zaken. Ook de gepensioneerde Stork Hengelo medewerker Jan Sieders en zijn Colombiaanse vrouw Myriam die hier in Cartagena wonen en die wij een jaar geleden hebben leren kennen, waren aanwezig. Het was even passen, maar uiteindelijk zaten we met 12 personen op het balkon achter de borrel. Het was gezellig.

Ergens vorig jaar heb ik al eens een keer gemeld, dat wij in ons in tussen vorige appartement geen zonneschermen meer nodig hadden omdat de ramen zo smerig waren dat de zon volledig gedempt werd. Ondanks herhaald vragen en het nog vaker ontvangen van toezeggingen om die ramen te lappen, en waar ik zelf niet bij kan komen, gebeurde er helemaal niets tot afgelopen woensdag. Toen ik tegen 5 uur van mijn werk thuis kwam, zag ik steeds twee touwen voor mijn balkon heen en weer zwiepen en mijn balkon was nat zonder dat het had geregend. Toen ik over de rand keek, zag ik wat er aan de hand was. De glazenwasser zat op een smal plankje dat aan de twee touwen was vastgemaakt. Ook was er een hogedrukspuit aan dat plankje vastgemaakt. Vanaf het dak van het gebouw kwamen de waterslang en het verlengsnoer zodat hij met de spuit de ramen en ook de glazen platen van de balkons kon schoon spuiten. Als je stil op zo'n plankje zit, kun je per keer dat de glazenwasser zich van boven naar beneden laat zakken, maar een relatief smalle strook schoonspuiten. Slim als de Colombianen soms zijn, had men daar het volgende op gevonden. Beneden in het (lege) zwembad stond iemand die elke keer een zwieper aan de touwen gaf zodat de glazenwasser per keer een bredere strook kon schoon spuiten. Alles is intussen weer redelijk schoon en nu maar afwachten wanneer hij weer terug komt.

De glazenwasser aan het werk. Beneden in het zwembad staat iemand die de glazenwasser elke keer een zwieper geeft zodat hij in één keer een bredere strook kan schoonmaken..

De glazenwasser zittend op een smal plankje tussen de touwen, waterslang en verlengkabel.

De glazenwasser aan het werk.

Zoals wellicht bekend, worden veel extra vrije dagen zoals o.a. Hemelvaartsdag doorgeschoven naar de eerstvolgende maandag. Afgelopen donderdag (Hemelvaartsdag in Nederland), en ook vrijdag waren hier normale werkdagen. Daarvoor in de plaats hadden wij vandaag (maandag) een vrije dag en dit lange weekend hebben we dan ook gebruikt om afgelopen zaterdag met in totaal 6 personen in twee auto's naar Santa Marta te rijden dat hier ruim 200 km. noordelijk van Cartagena ligt. Door de drukte en soms de kwaliteit van het wegdek, rij je daar meer dan 4 uur over. Zo kwamen we zaterdag rond 2 uur s' middags bij het gereserveerde appartement aan dat bij Hotel Santorini behoorde. Na inchecken moesten we met de auto's nog zo'n 300 meter door rijden en vonden daar een groot appartement met 4 slaapkamers en even zoveel badkamers. Verder was er een mooi zwembad bij en lag het minder dan 5 minuten lopen van af het strand. Voor het ontbijt moesten we weer in een ander deel van het hotel zijn, dat zo'n 500 meter van het appartement lag. Kortom niet allemaal even logisch maar we hebben ons er goed vermaakt. Nadat wij zondag om 7 aan het ontbijt zaten, zijn we om 7:30 in de auto's gestapt en naar het Nationale Park Tayrona gereden, zo'n klein uurtje rijden in de richting van Riohacha. Het kopen van de toegangskaarten kostte nog al wat tijd, omdat er eerst weer van alles gecontroleerd moest worden zoals nationaliteit e.d. en dat gold niet alleen voor ons buitenlanders maar ook voor de Colombianen. Met het kaartje op zak konden we doorrijden tot op een parkeerplaats en daar aan een voettocht van 3,2 kilometer door de jungle beginnen. Tijdens deze voettocht zou je allerlei wilde dieren tegen moet komen. Dit was een tocht over modderige paden die dan weer bergopwaarts en dan weer bergafwaarts ging. Na een uur kwamen we op het eerste van een rij van 6 stranden aan. I.v.m. met de onderstroom mocht je hier het water niet in. Er stond een bord dat er daar tot nu toe al 100 personen waren verdronken. Om bij het tweede strand te komen moesten we 2 smalle (ca. 10 meter breed) riviertjes oversteken. Bij de tweede gleed ik uit op een steen, kwam te vallen en mijn plastic zak met o.a. handdoek, portemonnee e.d. zat gelijk vol water. Behalve een zere knie heb ik geen blijvende schade opgelopen. Uiteindelijk na 2,5 uur lopen kwamen we op het derde strand aan en zijn (op twee personen na) daar gebleven. Die twee personen zijn nog een uur doorgelopen om het derde strand te kunnen bereiken. Rond twee uur s' middags hebben we de terug tocht aanvaard. Je moest via diezelfde route ook weer terug. De oversteek van de twee riviertjes ging goed. Alleen toen ik net de tweede rivier was overgestoken, ontstond er paniek bij een aantal mensen omdat men een krokodil in die rivier had zien zwemmen. We hebben even staan wachten en inderdaad er kwam een krokodil boven water uit en het was niet zo'n kleintje. Zijn lichaamslengte was zo'n 1,5 tot 2 meter en daar komt de staart dan nog bij. In alle rust zwom hij/zij weer terug de rivier op. Meteen ging er een opzichter van het park bij de rivier staan om de andere mensen te waarschuwen voor dit beest. Tegen half vier waren we weer bij de auto's en hadden een leuke maar erg vermoeiende dag gehad. Via internet hadden we gelezen, dat je bij de tocht door de jungle allerlei beesten zoals apen zouden zien maar het enige wat we hebben gezien waren mensapen van hetzelfde soort zoals wij allen er ook uit zien.