De verhuizing is achter de rug. Afgelopen maandag hebben de verhuizers door twee maal te rijden met een kleine vrachtauto, waar toch nog zo'n 15m3 ingaat, de hele handel overgebracht naar de douane loods in de haven van Cartagena. Ik had de schone taak gekregen om vlak voor het in laden alle doosnummers af te strepen op een speciaal formulier. Dit is dan ter controle, dat alle dozen ook werkelijk in de vrachtauto meegaan. Ik neem aan, dat bij het laden van de container dit nog weer een keer word gedaan. Al met al is de verhuizing vlot verlopen en is alles degelijk ingepakt. Er zijn dus ook nog wel Colombianen die weten wat aanpakken is. Daarvoor moeten ze wel uit Bogota komen, want de mensen uit Cartagena staan er niet om bekend dat het echte harde werkers zijn, de goeden niet te na gesproken. Nu is het verder maar afwachten, wanneer het in Nederland aankomt.

Met deze vrachtauto is onze inboedel in 2 ritten naar de haven van Cartagena gebracht. Er gaat zo'n 15 m3 in.

Rechts één van de verhuizers en links de chauffeur. De gehele tijd was er bewaking in de beurt.

In de loop van deze week ben ik begonnen met het dicht stoppen van de boorgaten die we hadden aangebracht om hier en daar foto's en andere zaken op te kunnen hangen. Alabastine in tubes kennen ze hier niet. Hier kun je een stopmiddel alleen maar in bussen van minimaal 1,5 kg. kopen. Alles is hier min of meer ingesteld op Amerikaanse normen, dus allemaal groot en onbenullig. Gezien het aantal gaatjes dat gestopt moest worden kan ik daar zeker 1,4 kg. van weggooien. Vandaag heb ik alles even 'afgewerkt' d.m.v. schuren en nu zie je er bijna geen barst meer van. De echte barsten in de muren heb ik uiteraard niet dicht gemaakt, dat laat ik wel over aan de eigenaresse van het appartement die tevens ook eigenaar is van het bouwbedrijf die dit alles heeft gebouwd. Kan ze mooi zien welke kwaliteit haar eigen bedrijf heeft geleverd.

Dinsdagavond zijn wij met ons tweetjes op uitnodiging van Carlos (eigenaar van Carbon de Palo) in zijn restaurant wezen eten. Zoals we dat gewend zijn, was het eten voortreffelijk. Als rekening kregen we een paar pepermuntjes, het eten en drinken kregen we van Carlos aangeboden.

Woensdag zijn we er weer geweest, maar nu met alle hier aanwezige collega's en op onze kosten. Het was een leuk afscheid voor Annet van zowel de collega's als van de mensen van Carbon de Palo. Zij kreeg van de collega's een mooie leren tas aangeboden.

Annet is blij met haar tas.

Woensdag werd ik nog weer op een andere manier verrast, nu eens niet door een Colombiaan, maar door mijn werkgever. Ik kreeg n.l. een telefoontje van iemand van Personeelszaken die mij vertelde dat t.g.v. de nieuwe CAO Grootmetaal die 1 mei j.l. is ingegaan, er per 1 mei gekort gaat worden op een gedeelte van de pensioenuitkering waar ik normaal gesproken per december 2012 recht op zou hebben. (Ik zou per december 2012 vervroegd met pensioen gaan). Via dat telefoontje kreeg ik te horen, dat mijn werkgever een éénmalig aanbod doet waarin zij garant staan voor de uitbetaling van dat deel wat gekort gaat worden. Er waren echter twee voorwaarden aan verbonden, n.l.

• Een beslissing nemen voor 14 juni a.s., en
• Op 1 december 2011 vervroegd met pensioen gaan, dus een jaar eerder dan eigenlijk de bedoeling was!

Ik wacht nog op berekeningen van de bedragen die ik ga ontvangen als ik per 01-12-2011 of per 01-12-2012 ga stoppen. Dit word dus nog even een spannende tijd en het zou zo maar kunnen zijn, dat ik sneller dan verwacht weer in Nederland terug ben. Dit krijgt nog een vervolg.