Zo de ene paasdag is weer voorbij.(Maandag Pasen is hier een gewone werkdag). Wij hadden de hier aanwezige Thales collega's uitgenodigd voor een brunch hetgeen heel gezellig is verlopen. Omdat collega Ruud met zijn Koreaanse vrouw helaas moest afzeggen i.v.m. hevige buikklachten, zaten we met twee nationaliteiten aan tafel, t.w. twee Grieken (Andoni en zijn vrouw Katharina) en collega's Jan en Cees en wij tweeën. Jan was nog wel gekomen maar heeft vrijwel niets kunnen eten omdat die ook al met buikklachten zat. Gelukkig was het niet besmettelijk want de rest had er geen last van.

Aan de brunch. V.l.n.r. Andoni, Katharina, Jan, Cees en Gerrit. Annet staat er helaas niet op want iemand moest de foto maken.

S' Middags zijn weer eens naar de vulkaan gereden om m.n. de beide Grieken dit te laten meemaken. M.n. Katharina stond het huilen nader dan het lachen tijdens het in die bak met modder stappen. Na even wennen vond ze het schitterend en wil ze nog wel een keer.

Verder hebben we deze week wederom een aantal Colombianen meegemaakt die zich niet aan afspraken hielden. Alleen deze keer kwamen ze niet te laat of helemaal niet, ze kwamen juist eerder. Zo had de Maria Eugenia (de Makelaar) beloofd, dat we woensdag de sleutel van het andere appartement (10B) zouden krijgen en dat dan ook het internet aangesloten zou worden. Tot onze verbazing / verrassing kwam ze dinsdagmorgen al en diezelfde middag kwamen ze ook het internet aansluiten. Weliswaar heeft dit aansluiten 5 manuren gekost (2 man zijn 2,5 uur bezig geweest), maar dat is altijd nog vele malen minder dan wat het indertijd heeft gekost. Dat heeft toen n.l. na 4 weken wachten 40 manuren gekost, dus een hele vooruitgang.

Dinsdag kregen we ook bericht dat de verhuizers donderdag om 9 uur zouden beginnen met het inpakken. Ook hier werden we verrast door het niet nakomen van de afspraak. We werden n.l. s' morgens om kwart voor zeven al uit bed gebeld omdat de verhuizers beneden in de lobby stonden. We waren zelf al op woensdagavond naar het andere appartement verhuisd. Ik ben snel naar 28A gelopen en heb daar staan wachten, maar wie er ook kwam het waren niet de verhuizers. Na een minuut of tien ben ik maar eens naar de lobby gegaan om te kijken waar de heren bleven. Toen bleek dat ze een hele lading dozen en verpakkingsmateriaal hadden gebracht, zelf waren ze in geen velden of wegen te zien. Uiteindelijk 1,5 uur later kwamen ze met z'n vieren aan lopen en zijn toen ook gelijk begonnen. Annet is er de eerste twee dagen bij geweest om toezicht te houden want daar was vanuit Nederland om gevraagd. Ik heb die taak zaterdag van haar overgenomen. Zoals met alles heel vaak hier in Cartagena, moet men allerlei zaken altijd uit Bogota laten komen. Dat bleek ook met de verhuizers het geval te zijn. 3 van de 4 personen waren speciaal voor deze klus vanuit Bogota ingevlogen en dat is ruim een uur vliegen. Een hier algemeen bekend iets is, dat mensen uit Cartagena het werk niet echt gedaan krijgen omdat er altijd veel bij gediscussieerd en gebeld moet worden. Nou m.n. die 3 man uit Bogota hebben laten zien wat werken is. Ze hebben prima werk geleverd en hadden vanmorgen (zaterdag) voor 12 uur s' middags alles ingepakt. Maandag a.s. komt er een vrachtauto die alles naar de haven brengt, waar het in een container gepakt word. Wat bij veel Colombianen ook normaal is, als ze iets voor je moeten doen, is, dat ze geen gereedschap of i.d. bij zich hebben, zo ook deze keer. Ze hebben ons gereedschap geleend zodat de gereedschapskist als laatste ingepakt kon worden. Ook op gebied van veiligheid neemt men het niet allemaal even nauw. Omdat de plafondhoogte ruim 3,75 meter is en onze trap te laag en de mannen te klein, hebben ze de bovenste traptrede maar verhoogd met zo'n 20 cm. golfkarton.

Wat doe je, als het plafond te hoog is, je zelf te klein bent en de trap te laag is......?

......dan verhoog je de trap met een pak golfkarton!!

Om alles hier het land uit te krijgen, moesten er weer de nodige papieren ingevuld worden die uiteraard bij de plaatselijke notaris 'officieel' gemaakt moesten worden.

Dit pak papieren moest door de notaris gestempeld worden

Vanaf de Marinebasis in de witte Honda op weg naar de Notaris.

Ik ben daarvoor vrijdagmorgen naar notariskantoor 2 geweest (er zijn hier 3 notaris kantoren naast elkaar) en heb daar in totaal 26!! stempels op allerlei documenten gekregen. Na het betalen van zo'n € 18,- kon ik weer gaan en kon ik de gestempelde documenten aan de verhuizers overhandigen zodat iedereen weer gelukkig en tevreden is.

Overdracht van de gestempelde documenten.

Een gedeelte van de verhuisdozen.

Met deze verhuizing komt er voor Annet een definitief einde aan haar verblijf in Cartagena. Vrijdag 6 mei a.s. keert ze definitief terug in Nederland. Naar verwachting blijf ik hier zelf nog wel een jaar want met het werk gaat het nog niet zo voorspoedig. Ondanks dat Annet vanaf eind volgende week hier niet meer is, zal ik proberen toch wekelijks het één en ander op papier te krijgen om deze reeks verhalen voort zetten.