Na een korte vakantie in Nederland zijn we weer terug in Cartagena en gaan dan ook weer verder met het opschrijven van onze belevenissen en andere wetenswaardigheden.

Allereerst was het weer fijn om de naaste familie te zien tijdens de 89^ste verjaardag van moeder Potman. Ook het weerzien van onze eigen dochters, schoonzoon en m.n. kleindochter Lotte vonden we erg fijn ondanks dat we het wel koud hebben gehad. Maar goed een dik dekbed en een extra slaapzak heeft ons wel warm gehouden.

De terugreis op afgelopen donderdag begon met het sneeuwvrij maken van de auto. Gelukkig voor ons tijdens de autorit naar Schiphol was het ergste (sneeuw) leed voorbij Hengelo al weer voorbij en kwamen zonder noemenswaardig oponthoud op tijd op Schiphol aan. Omdat één van de twee koffers volledig met Thales spullen die we hier in Cartagena nodig hebben gevuld was, moesten we die eerst bij de douane op Schiphol laten zien en de benodigde papieren laten afstempelen. Op mijn vraag of ik deze spullen bij aankomst in Colombia nog bij de douane aan moest geven, kreeg ik het advies om daar maar gewoon door te lopen en als men toch de koffer ging controleren, ik dan maar de gestempelde papieren van de Nederlandse douane moest laten zien en dat allemaal onder de noemer om geen slapende honden wakker te maken.

Het vertrek vanaf Schiphol ging met een uur vertraging omdat in eerste instantie niet alle passagiers aan boord waren. Even later mochten we niet opstijgen i.v.m. de drukte op Schiphol. Uiteindelijk hebben we zo een uur in het vliegtuig moeten wachten alvorens wij konden opstijgen. Hierdoor en ook door de lange vluchttijd van 11 uur naar Panama leek er maar geen eind aan deze terugreis te komen. In totaal zijn we deze keer zo'n 23 uur onderweg geweest voordat we in ons appartement waren.

Toen we eenmaal thuis gekomen de screens in de woonkamer optrokken, zagen we aan de buitenkant een aantal touwen hangen. We dachten dat die van een glazenwasser waren en dat eindelijk na 1,5 jaar de ramen aan de buitenzijde (waar we zelf niet bij kunnen komen), gelapt zouden gaan worden. De volgende morgen bij het licht worden, zagen we dat het niet de glazenwasser was maar de winterschilder die bezig was om de buitenkant van het gebouw over te schilderen. Ondanks dat je hier veel mensen met een veiligheidshelm ziet lopen terwijl die bijvoorbeeld bezig zijn met het maken van een internet verbinding in de woonkamer, stelde deze winterschilder minder zware eisen aan zijn eigen veiligheid, zoals dat op onderstaande foto is te zien. Zittend op een plank met alleen een pet op en grote emmers verf bij de hand was hij bezig om de buitenkant te doen. Omdat hij zich geregeld tegen het gebouw en de ramen moest afzetten, hebben wij nu zijn hand- en voetafdrukken op de nog immer smerige ramen staan. Het zal ons benieuwen, wanneer die afdrukken verwijderd zullen gaan worden. Het zal wel weer een lange periode van wachten worden.