Deze week is er nog geen vervolg op de hoge elektriciteit rekening van de maand Augustus gekomen. Waarschijnlijk zijn ze nog steeds op zoek naar bewijs om aan te kunnen tonen dat wij echt wel moeten betalen. We blijven maar afwachten (hebben we veel ervaring mee), wat hier nog uit komt rollen.

Ook deze week hebben we weer veel wachturen gemaakt, nu in Bogota i.v.m. het verlengen van ons visum want die verloopt op 18 September a.s. want dan wonen wij al weer een jaar in Cartagena. Afgelopen dinsdag zijn we rond de middag per vliegtuig naar Bogota vertrokken en kwamen daar rond 14:30 aan. Op het vliegveld stond een taxi chauffeur met een bordje met onze namen er op, te wachten op ons. Hij heeft ons naar hotel Royal Bogota, naast het World Trade Center gebracht en hij vertelde ons erbij, dat wij zo snel mogelijk naar de Thales agent in hetzelfde gebouw moesten gaan want daar zat men op ons te wachten. (Het valt mij zelf op, dat ik het woordje 'wachten' nu al erg vaak heb genoemd en, hou je vast, er komen er nog meer aan). Omdat we op de vlucht van Cartagena naar Bogota (kleine anderhalf uur vliegen), alleen een bekertje frisdrank kregen en wij ‘s morgens alleen ons ontbijt hadden gehad, zijn we na het in checken eerst maar iets gaan eten in het restaurant van het hotel. De Thales agent moest nog maar even op ons wachten. We moesten trouwens toch wachten op een 5-tal Thales collega's die vanuit Amsterdam via Parijs een half uurtje na ons in Bogota zouden aankomen. Een aantal van hen moest hun visum ook verlengen en de rest moest een nieuw visum hebben omdat die over een tijdje hier ook in Cartagena aan het werk moeten. Maar goed, na de lunch zijn we toch maar doorgelopen naar de Thales agent waar men inderdaad op ons zat te wachten. De formulieren die we al eerder hadden ingevuld, werden minutieus gecontroleerd en we hadden ergens iets verkeerd ingevuld. Doorhalen was niet toegestaan en we konden weer nieuwe formulieren gaan invullen. Op zich niet zo'n probleem, we hadden tijd genoeg want we zaten nog op de aankomst van de Thales collega's te wachten. Na een uurtje wachten arriveerden onze collega's ook en ook hun formulieren werden gecontroleerd. Ook hier was het één en ander niet goed en ook zij konden opnieuw beginnen. Uiteindelijk toen alles goed bleek te zijn, kregen we te horen, dat we de volgende morgen om 6:15 per taxi naar het ministerie zouden gaan. Je moest er vroeg zijn, omdat men maar 100 visums per dag kon of af wilde werken.

I.v.m. het vroege vertrek, liep de wekker om 5 uur af en konden we om 5:45 beginnen aan ons ontbijt. Dit ontbijt had je wel nodig, omdat het een dag van wachten zou worden. We kwamen om half zeven bij het ministerie aan en moesten samen met anderen tot half acht wachten voordat we naar binnen mochten en wij een volgnummer kregen. Annet was als 3^de aan de beurt en ik had nr. 4. Onze collega's kregen aansluitende volgnummers. Na een kwartier mochten wij onze eerder ingevulde formulieren + pasfoto's met witte achtergrond op het voor ons afwijkende formaat van 3x3 cm. inleveren en hierna begon het lange wachten. Van onze groep van in totaal 7 personen, kreeg ik als eerste om half tien mijn paspoort met het nieuwe visum, Annet kwam daar een tijdje later achteraan + nog 2 collega's. We begrepen dan ook niet meer, wat het nut van die volgnummertjes was. Omdat we als één groep waren gekomen en ook als één groep weer weg wilden gaan, zijn wij maar blijven wachten totdat iedereen zijn visum had. De laatste kreeg hem zo rond half twaalf, dus na zo'n VIJF uur wachten.

Omdat we op voorhand niet wisten hoe lang het wachten zou duren, hadden we onze retour vlucht voor 's avonds 19:10 geboekt. Doordat het wachten uiteindelijk minder lang duurde, hebben we een poging gedaan, om een vlucht eerder te kunnen vertrekken maar helaas die vlucht was volgeboekt en restte ons niets anders dan nog eens drie uur te wachten totdat we naar het vliegveld konden vertrekken. Rond half negen 's avonds waren we weer terug in Cartagena en konden we terug naar ons appartement waar de kinderen op ons zaten te wachten.

Met alleen dit visum zijn we er nog niet. We moeten nu nog naar het Immigratie kantoor (DAS) hier in Cartagena om een soort van ID-kaart te krijgen. Hier kunnen of willen ze er maar twee per dag van aanmaken en je kunt er daarom alleen maar op afspraak terecht nadat je een betalingsbewijs voor de kosten (139.800,- Pesos p.p) kunt tonen. Dus je moet eerst naar een bank (alleen de BancoColombia is gerechtigd om dit te doen en dan nog niet eens bij elk willekeurig filiaal van die bank), nee je moet naar bepaald filiaal om te kunnen betalen. Hierna hebben we een afspraak kunnen maken voor 16 September a.s. We zullen zien, of het hier ook weer langdurig wachten word.

Zo, voorlopig heb ik het woordje WACHTEN vaak genoeg gebruikt.

P.S. Hoe vaak heb ik het woordje 'wachten' gebruikt? Diegene die het juiste antwoord weet, mag hier een weekendje in ons appartement komen logeren. (Vliegtickets zijn voor eigen rekening).