Bericht Nr. 65 vanuit Colombia

Op advies van een aantal lezers van onze verhalen, hebben we een poging gedaan om de Winterschilder een spons en zeem in de handen te drukken zodat hij ook gelijk de ramen eens een goede beurt kon geven. Helaas had deze man geen boodschap aan ons verzoek en bleven wij met nog steeds vieze ramen zitten. Gelukkig hebben we midden deze week weer eens een flinke regenbui gehad en dat heeft er voor gezorgd dat de ramen weer enigszins zijn 'schoon' gespoeld. De winterschilder heeft deze week zijn activiteiten verplaatst naar de zij- en achterkant van het gebouw en heeft daar net als de voorkant maar een klein gedeelte geschilderd. Het verschil is duidelijk zichtbaar. Na afgelopen woensdag hebben we hem ook niet weer gezien. Hij heeft schijnbaar zijn biezen gepakt.

Verder is het deze week voor ons een wat 'saaie' week geweest met op één dag (maandag) na elke dag uit eten met de hier aanwezige Thales collega's. We zijn zondag begonnen om met twee auto's naar het eiland Baru te rijden waar we naar Playa Blanca zijn geweest om te snorkelen en te zwemmen in helder blauw water met prachtig witte zandstranden. In tegenstelling tot ons eerste bezoek (Augustus 2010) aan dit eiland toen het er één grote modderpoel was, waren de wegen op de vele gaten na goed berijdbaar. Na de oversteek per veerpont die door twee veredelde kano's met buitenboordmotoren word voortgeduwd, zijn we doorgereden naar Playa Blanca.

Overtocht per veerpont

Aankomst aan de overkant na ca. vijf minuten varen.

Op het strand konden we kiezen uit een die soorten vis die dan een uur later worden opgediend.

Iedereen heeft zijn keuze laten vallen op roze / rode vis links op de plaat.

Na een uur word de vis zo opgediend. Het is een erg lekkere vissoort.

Zoals al gezegd, zijn we op de maandag na de gehele week ergens buitenhuis wezen eten met een wisselend internationaal gezelschap Thales collega's en bij sommigen met aanhang. Afgelopen vrijdag was de groep het grootst qua landen van afkomst. De groep bestond uit Colombianen, Nederlanders, Fransen en iemand uit Korea en iemand uit Finland.

Afgelopen vrijdag zou collega Jan Schonewille samen met zijn vrouw Joke (die hier 3 weken op vakantie bij hem is geweest) en Rudy van Rossum weer naar Nederland terug gaan. Voor m.n. Jan ging dat helemaal verkeerd. Bij de laatste controle op het vliegveld door de douane werd hij er fijntjes op gewezen, dat hij te lang aan één gesloten in Colombia was geweest. Jan is hier n.l. al op 6 Januari j.l. naar toe gekomen. De douane vertelde hem dat hij max. 30 dagen aan één gesloten hier mocht zijn en dat was dus duidelijk overschreden. Het gevolg was, dat Jan Colombia voorlopig niet uit mag. Ik heb hem vrijdagmiddag maar weer van het vliegveld opgehaald en terug gebracht naar het Hilton. Zijn vrouw Joke en collega Rudy mochten wel vertrekken en hebben dat dan ook maar in goed overleg met elkaar gedaan. Jan moet nu eerst maandag a.s. een stempel halen op een douane kantoor hier ergens in het centrum van Cartagena. Hierna zou hij dan alsnog het land mogen verlaten. Of het verkrijgen van zo'n stempel soepel gaat verlopen, betwijfelen we met ons allen op voorhand ten zeerste gezien de bureaucratie die hier heerst.

Bericht Nr. 64 vanuit Colombia

Na een korte vakantie in Nederland zijn we weer terug in Cartagena en gaan dan ook weer verder met het opschrijven van onze belevenissen en andere wetenswaardigheden.

Allereerst was het weer fijn om de naaste familie te zien tijdens de 89^ste verjaardag van moeder Potman. Ook het weerzien van onze eigen dochters, schoonzoon en m.n. kleindochter Lotte vonden we erg fijn ondanks dat we het wel koud hebben gehad. Maar goed een dik dekbed en een extra slaapzak heeft ons wel warm gehouden.

De terugreis op afgelopen donderdag begon met het sneeuwvrij maken van de auto. Gelukkig voor ons tijdens de autorit naar Schiphol was het ergste (sneeuw) leed voorbij Hengelo al weer voorbij en kwamen zonder noemenswaardig oponthoud op tijd op Schiphol aan. Omdat één van de twee koffers volledig met Thales spullen die we hier in Cartagena nodig hebben gevuld was, moesten we die eerst bij de douane op Schiphol laten zien en de benodigde papieren laten afstempelen. Op mijn vraag of ik deze spullen bij aankomst in Colombia nog bij de douane aan moest geven, kreeg ik het advies om daar maar gewoon door te lopen en als men toch de koffer ging controleren, ik dan maar de gestempelde papieren van de Nederlandse douane moest laten zien en dat allemaal onder de noemer om geen slapende honden wakker te maken.

Het vertrek vanaf Schiphol ging met een uur vertraging omdat in eerste instantie niet alle passagiers aan boord waren. Even later mochten we niet opstijgen i.v.m. de drukte op Schiphol. Uiteindelijk hebben we zo een uur in het vliegtuig moeten wachten alvorens wij konden opstijgen. Hierdoor en ook door de lange vluchttijd van 11 uur naar Panama leek er maar geen eind aan deze terugreis te komen. In totaal zijn we deze keer zo'n 23 uur onderweg geweest voordat we in ons appartement waren.

Toen we eenmaal thuis gekomen de screens in de woonkamer optrokken, zagen we aan de buitenkant een aantal touwen hangen. We dachten dat die van een glazenwasser waren en dat eindelijk na 1,5 jaar de ramen aan de buitenzijde (waar we zelf niet bij kunnen komen), gelapt zouden gaan worden. De volgende morgen bij het licht worden, zagen we dat het niet de glazenwasser was maar de winterschilder die bezig was om de buitenkant van het gebouw over te schilderen. Ondanks dat je hier veel mensen met een veiligheidshelm ziet lopen terwijl die bijvoorbeeld bezig zijn met het maken van een internet verbinding in de woonkamer, stelde deze winterschilder minder zware eisen aan zijn eigen veiligheid, zoals dat op onderstaande foto is te zien. Zittend op een plank met alleen een pet op en grote emmers verf bij de hand was hij bezig om de buitenkant te doen. Omdat hij zich geregeld tegen het gebouw en de ramen moest afzetten, hebben wij nu zijn hand- en voetafdrukken op de nog immer smerige ramen staan. Het zal ons benieuwen, wanneer die afdrukken verwijderd zullen gaan worden. Het zal wel weer een lange periode van wachten worden.

Bericht Nr. 63 vanuit Colombia

Deze week en volgende week even geen berichten vanuit Colombia. De redenen zijn, dat het deze week eindelijk eens een week is geweest, waar geen meldenswaardige zaken zijn voor gevallen.

Donderdag 17 Februari a.s. vliegen wij voor de verjaardag van mijn moeder, zij word 89 jaar, even naar Nederland. We blijven een week in Nederland en gaan 24 februari a.s. weer terug naar Cartagena.

Zo gauw er weer meldenswaardige zaken zijn voorgevallen, starten we de berichtgeving weer op.

Bericht Nr. 62 vanuit Colombia

We hebben het al vele malen ervaren, zowel prive als op het werk, dat het voor een Colombiaan moeilijk is om zich aan een afspraak te houden. Zo kwam de makelaar pas afgelopen dinsdag pas terug met een telefoontje over de te bezichtigen appartementen. Deze bezichtiging is uiteindelijk afgelopen donderdag pas geweest, dus bijna een week later dan oorspronkelijk de bedoeling was. Ik ben echter niet mee geweest omdat ik (je gelooft het bijna niet), nogal druk was op het werk. Cees is nu alleen geweest en heeft een paar mooie appartementen gezien en daar foto's van gemaakt zodat ik ook er een beeld van heb gekregen. Omdat wij nog een dak boven ons hoofd hebben, is er voor mij niet zo'n haast geboden om iets anders te vinden. Dus voor mij krijgt dat nog een vervolg.

Verder is het deze week wat rustig geweest, totdat ik vrijdagmorgen opstond om te gaan douchen. Toen bleek dat we geen water hadden. Er kwam zelfs geen druppel uit om de tanden te kunnen poetsen of om mij te scheren. Ik ben gelijk maar naar de lobby gegaan om navraag te doen. Daar kreeg ik te horen, dat er ergens in het gebouw een probleem was wat zo 1,2,3 niet was op te lossen. Bij de lobby hebben ze voor de sier een bak met water staan waar een fonteintje in staat. Ik ben er maar op de knieën bij gaan liggen en heb daar maar de slaap uit mijn ogen gewassen. Daarna ben ik maar ongeschoren en ongewassen naar mijn werk gegaan. Ik heb iedereen wel gewaarschuwd, dat als ze iets roken, dat misschien wel van mijn ongewassen lichaam af kwam. Annet heeft zich later gewassen door de punt van het washandje nat te maken met een heel klein beetje water wat nog bij haar op het nachtkastje stond. Later op de morgen kwamen ze Annet vragen of ze nog water nodig had. Het antwoord was natuurlijk ja en zij heeft ze een paar emmers meegegeven die ze later gevuld weer terug brachten. Dat water was echter zo vies van kleur, dat je alleen maar voor het doorspoelen van de WC kon gebruiken. Op weg naar huis voor het middag eten, heb ik eerst maar een paar flessen water gekocht in een supermarkt. Toen ik daar mee thuis kwam, was het niet meer nodig omdat er net weer water uit de kraan kwam. Dit was echter alleen maar koud water en daar hebben we ons maar mee gedoucht zodat we er weer wat fris en fruitig uitzagen en roken. Later op de middag kregen we brief bezorgd, waarin stond dat dit probleem met de watervoorziening er was en dat men voorlopig de watertanks die hier ergens in het gebouw staan zou gaan bijvullen vanuit een tank auto. Vanmorgen was alles weer goed en konden we ons douchen met warm water.

Gisteravond zijn wij zoals te doen gebruikelijk op vrijdag uit eten geweest met de hier aanwezige Thales collega's. Deze groep word steeds meer internationaler met Nederlanders, Koreaanse vrouw van collega Ruud en twee Fransen. Over een tijdje word deze groep aangevuld met een aantal Grieken en een Spaanse Thales collega. Na het eten hadden we samen het plan om nog even ergens een drankje te pakken. Uiteindelijk zijn we in een discotheek beland en waren vanmorgen vroeg om half vier weer thuis. Gelukkig konden we lekker uitslapen en dat hebben we dan ook maar gedaan tot 12 uur ‘s middags.

Nadat we wat boodschappen hadden gedaan in winkelcentrum Caribe Plaza, kwamen we terug bij ons appartement en daar bleken heel veel mensen op stoelen langs de 2^e straat te zitten met gigantisch veel verschillende soorten keiharde muziek die vanuit de vele geparkeerde auto's kwamen. Navraag leerde, dat men zat te wachten op een optocht met paarden t.g.v. het 200 jaar bestaan van Cartagena op vrijdag 4 februari. Uiteindelijk begon die optocht zo rond drie uur en heeft tot zeker zes uur geduurd. De stoet bestond louter uit door paarden getrokken koetsen en ruiters te paard. We schatten, dat wel zo'n duizend paarden meededen. Voor de ingewijden onder ons, de jaarlijkse Goorse Paardenmarkt in december is er niets bij.

Een heel klein deel van de vele paarden die meeliepen.

Direct achter de optocht liepen straatvegers mee die alle uitwerpselen direct op ruimden.

Door deze optocht liep al het overige verkeer behoorlijk vast. Zelfs nu (20.30 uur) terwijl ik dit stukje schrijf, staat er nog zover we kunnen kijken een langzaam rijdende en stilstaande file die maar moeizaam oplost.

Bericht Nr. 61 vanuit Colombia

We zijn de week maar weer eens begonnen met het brengen van een bezoek aan de makelaar omdat het probleem met de leverancier van elektriciteit nog steeds niet is opgelost. Via die makelaar kregen we wel bericht dat onze laatste bezwaarschrift was verworpen door de toezichthouder en dat we gewoon moesten betalen. Omdat we nog steeds zitten te wachten op een foto van de elektriciteitsmeter, gaan we nog steeds niet over tot het betalen van de uitstaande rekening. Deze is intussen gegroeid tot COP 11.306.160,-, oftewel € 4635,-. Doordat de koers wat beter is geworden, is het bedrag in euries lager geworden terwijl het bedrag in Colombiaanse peso's juist is gestegen. Juist vanmiddag kregen we de rekening voor de maand Januari en volgens deze rekening zouden wij in deze maand totaal geen elektriciteit hebben verbruikt!! We zijn weliswaar in Nederland geweest maar de airco in de inloopkast heeft toch echt de gehele maand aan gestaan. Dankzij een tip van de bovenbuurman hebben op alle rekeningen het Spaanse woord 'Estimada' gevonden hetgeen betekend, dat het maand verbruik steeds geschat word. Het is en blijft nog steeds onduidelijk hoe men ons maandverbruik inschat en zolang men ons dat niet kan uitleggen, gaan we deze rekening ook niet betalen. Vanmorgen hebben we het er weer opnieuw met de makelaar over gehad en zij gaf aan, dat men ons maandverbruik inderdaad inschat, alleen zij wist ook niet waarop die schatting is gebaseerd. We blijven dus maar afwachten tot er een oplossing is. Zolang wij niet worden afgesloten, maken we ons geen zorgen. Wel ergeren we ons gigantisch aan dit hele gedoe waar wij niet om hebben gevraagd.

Omdat er tussen nu en een aantal maanden meerdere Thales collega's naar Cartagena zullen komen en die dus ook woonruimte zoeken, had collega Cees voor vanmorgen 9 uur een afspraak met de makelaar gemaakt voor het bezichtigen van een zevental appartementen. Doordat Annet in Juni definitief terug gaat, ben ik zelf ook op zoek naar een kleiner appartement. Daarom hadden we dus met collega Cees afgesproken, dat wij ons zouden aansluiten bij dit rondje appartementen bekijken. Helaas ging het allemaal weer anders dan verwacht. De makelaar kwam wel naar de plaats van de afspraak (Hilton hotel) maar ze had nog geen enkele afspraak met de huidige bewoners van de verschillende te bezichtigen appartementen gemaakt. Dus de bezichtiging ging niet door. Ze zou afspraken maken en ons binnen een uur hierover terug bellen. Nu, 9 uur later, zitten we nog steeds te wachten op dat telefoontje. Het gaat in totaal om zeven appartementen, dus je zou verwachten dat zij dat een leuke en goed betaalde zoek opdracht vond en er direct mee aan de slag zou gaan, maar klaarblijkelijk vinden ze het allemaal wel goed en moeten wij maar geduld hebben. Aan de ene kant hebben we daar heeeeeeel veeeeeeeel ervaring mee, maar het neemt de ergernis niet weg over hoe men hier met mogelijke klanten omgaat. Uiteindelijk hebben we zelf maar een rondje Cartagena gemaakt, zodat we ongeveer weten waar de verschillende te huur staande appartementen zich bevinden.

Na dit rondje hebben we ons maar samen met collega's Jan en Cees terug getrokken op het strand bij het Hilton en hebben daar een gezellige middag gehad.

Bericht Nr. 60 vanuit Colombia

Zo, wij zijn weer terug in Cartagena en gaan verder met het schrijven van korte stukjes over hetgene wij hier zoal meemaken. Maar voordat we dat doen, willen wij al diegenen die wij niet persoonlijk hebben gesproken, bij deze nog een voorspoedig en gezond 2011 toewensen.

Allereerst willen we nog even terug komen op de kerstactie om speelgoed en kleding voor kansarme Colombiaanse kinderen te kopen zoals ons dat vlak voor de kerst door onze hulp werd gevraagd. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat wij samen met onze hulp en haar vriendin deze cadeautjes zouden gaan kopen. Maar zoals het er tegenwoordig overal aan toe gaat, was het maken van een afspraak nogal moeilijk want ook hier is iedereen blijkbaar druk, druk....Uiteindelijk is Annet samen met onze hulp en haar zoon op pad geweest en dat was voor Annet een aparte ervaring want binnen 3 kwartier waren alle cadeaus gekocht en in grote vuilniszakken gestopt. Er werd gewoon van alles en nog wat uit de stellingen gehaald, terwijl een winkelmeisje er met een telmachine bij stond om te kijken of het totaal bedrag binnen het budget bleef.

Rechts onze (tijdelijke) hulp Gloria met een winkelmeisje

Keuze genoeg!

De vuilniszakken worden gevuld.

Moeder en zoon zijn de cadeaus aan het uitzoeken.

Wij hebben later nog een bedankje van hen ontvangen waarin ook gezegd werd dat de kinderen er erg blij mee waren. Bij deze willen we nogmaals een ieder die een bijdrage heeft geleverd, hiervoor namens de kinderen bedanken.

Zo nu over naar onze vakantie in Nederland. Wij zijn kerstmiddag in Nederland aangekomen en werden meteen met de neus in de sneeuw gedrukt, want m.n. in het zuiden en oosten van het land had het die dag behoorlijk gesneeuwd. Gelukkig voor ons waren de wegen goed begaanbaar en waren wij rond twee uur ‘s middags al in Twente en hebben eerst een bezoek aan mijn moeder gebracht waarna we zijn doorgereden naar Goor waar onze winterspullen in opslag lagen bij Ans en Arie. Gezien het temperatuur verschil tussen Cartagena (+30) en Twente (-5) konden wij die kleding heel goed gebruiken. De kerstdagen en de jaarwisseling hebben we in Enschede bij Tineke, Pieter en Lotte doorgebracht samen met Karin en wat vrienden.

Op 7 januari zijn we met 10 volwassenen en kleindochter Lotte naar Schruns in Oostenrijk vertrokken voor een weekje wintersport. Ondanks dat wintersport erg leuk blijft, hadden we deze keer nogal mensen met klachten die niet altijd direct met de wintersport hadden te maken. Onderstaand een overzicht van de klachten:

• Gerrit: Direct op de eerste afdaling een val gemaakt maar dankzij een net daarvoor aangeschafte ski helm liep dit in eerste instantie goed af, totdat Annet ontdekte dat ik behoorlijk bloedde. Het bleek, dat mijn aangezicht was beschadigd, met andere woorden, ik had het vel van de neus. Verder viel et allemaal wel mee.
• Karin: Bij val gekneusde ringvinger en grote blauwe plek op het bovenbeen opgelopen.
• Arie: dag niet geskied i.v.m. buikgriep.
• Annet: Zware rib kneuzing opgelopen bij een val.
• Ans: moest uitwijken voor Lotte en is daarbij op de portemonnee gevallen die in haar borstzak zat.
• Pieter: buikgriep.
• Sits: buikgriep.
• Sander: buikgriep.
• Tineke: zere enkel
• Erik: maagklachten na overvloedige maaltijd

Ondanks al deze ongemakken hebben we een erg leuke vakantie gehad.

Lotte voor de eerste keer op ski's.

Lotte op weg naar haar eerste 'afdaling'

....en daar gaat ze...

Op 20 januari zijn we weer naar Cartagena vertrokken. Voor Annet was dat redelijk zwaar door haar kneuzing maar uiteindelijk zijn we weer goed in Cartagena aangekomen.

Om zo snel mogelijk van de jetlag af te zijn, wilde ik vrijdagmorgen direct weer op de normale tijd beginnen om daarmee weer zo snel mogelijk in het normale ritme te komen. Toen ik echter de auto wilde starten gaf die niet thuis. Mijn eerste conclusie was, dat de accu leeg was. Omdat de Honda dealer hier vlak bij zit, ben ik daar naar toegelopen en heb gevraagd of er iemand met een nieuwe accu mee kon gaan naar onze auto. Dat was geen probleem en de accu werd vervangen. Helaas wilde de auto nog niet starten en het leek of deze nieuwe accu ook leeg was. Toen ik vertelde dat de auto de afgelopen vier weken niet was gebruikt, was het voor de monteur snel duidelijk dat de startmotor het probleem was. Deze bleek vast te zitten t.g.v. de vele keren dat je hier met de auto door het zoute zeewater rijdt. Nadat hij wat extra gereedschap en een anti corrosie middel had opgehaald, was het euvel snel verholpen. De nieuw accu heeft hij gewoon laten zitten. Omdat ik gedurende 2,5 jaar volledige garantie op alle onderhoud en onderdelen heb, werd alles (voor mij) gratis verholpen.

Verder hebben we deze week onze beslissing bekend gemaakt, dat Annet in juni a.s. definitief terugkeert naar Nederland en weer in ons huis in Goor gaat wonen. Ik zelf blijf voorlopig in Colombia om verder aan het project te werken maar zal regelmatig voor één of meerdere weken terug gaan naar Nederland. We gaan dus vanaf juni een tijd 'gescheiden van tafel en bed leven'.

Bericht Nr. 59 vanuit Colombia

Afgelopen maandag kregen wij van onze hulp de vraag of wij als 'rijke' Nederlanders zo'n 30 kleine cadeautjes wilden kopen voor kinderen wier ouders dat zelf niet konden betalen. Zij deed deze vraag namens de kerk waar zij lid van is. De cadeaus waar zij om vroeg waren ballen, poppen, autootjes, maar ook ondergoed voor de kinderen. Het hoeft niet duur te zijn, belangrijker is dat deze kinderen ook iets onder de kerstboom vinden dat zij kunnen uitpakken. Annet heeft afgelopen maandag via Hyves een oproep geplaatst voor een kleine bijdrage. Een aantal onder jullie heeft daar positief op gereageerd en wij willen hen daar namens deze kinderen hartelijk voor bedanken. Aanstaande woensdag gaan we samen met onze hulp shoppen. Omdat wij niet weten hoe oud die kinderen zijn en hoeveel jongens en meisjes er bij zijn, kunnen wij die cadeaus moeilijk alleen kopen. Indien we niet in tijdnood komen, zullen wij volgende week nog wat foto's van deze actie plaatsen en anders gaat dat ergens in het nieuwe jaar gebeuren.

Wij gaan ons voorbereiden op ons vertrek op 23 december a.s. naar Nederland waar we gaan genieten van een, hopelijk voor ons,wit Nederland en een mooie kerst met een weerzienmet onze kinderen, kleindochter, naaste familie en vrienden. We komen kerstmiddag rond 12:00 ‘s middags aan op Schiphol. We gaan op 20 januari a.s. weer terug, tenminste als we de week wintersport in Oostenrijk zonder botbreuken of iets dergelijks doorkomen.

Deze verhalenreeks zal dus tijdelijk worden onderbroken en in het nieuwe jaar weer worden opgestart.

Bij deze willen wij jullie allen bedanken voor de reacties op de verhalen en jullie allen tevens heel fijne kerstdagen en een voorspoedig en vooral gezond 2011 toe wensen.

Bericht Nr. 58 vanuit Colombia

Afgelopen zondag 5 december werden wij uitgenodigd voor een gezellig samen zijn met een aantal hier aanwezige Thales collega's rondom het zwembad bij Sugi & Ruud. Hier bleek, dat Sinterklaas een aantal Sinterklaas hulpjes in de persoon van collega's Ana, Rob en Cees had gestuurd met een aantal verrassingen in de vorm van 3,5 kg. pepernoten en voor ieder een chocoladeletter.

De Sinterklaas verrassingen.

De middag hebben we verder ingevuld met wat spelletjes zoals het bij een Sinterklaasfeestje behoort. We hebben o.a. het Koreaanse spel Janga gespeeld. Dit is een toren die is opgebouwd uit een groot aantal houten blokjes die om en om op elkaar zijn gestapeld. Het is dan de bedoeling dat iedere deelnemer steeds ergens zo'n blokje uit die toren weg haalt, het er weer boven op legd en waarbij die toren niet mag omvallen. Doordat er steeds meer blokjes op verschillende plaatsen zijn weggehaald, word het op een gegeven moment een erg wankele toren. Diegene bij wie de toren omvalt, is de verliezer.

Annet heeft ergens een blokje weggehaald en legt die nu boven op de toren

Gerrit aan zet, waarbij de toren wel wankelt, maar toch nog blijft staan.

Ja, en bij Ruud gaat het mis. Hij is de verliezer

Dit Sinterklaasfeestje is 's avonds uiteraard weer afgesloten met een etentje.

Afgelopen woensdag hadden we weer eens een vrije dag, nu omdat het Maria Onbevlekte Ontvangenis was. Deze dag zijn we op kraamvisite bij onze hulp Liliana geweest. Zij was n.l. op 26 november jl. bevallen van een dochter met de naam Nathalia.

Lililana met haar man en dochter Nathalia. Rechtsonder de gehele familie incl. Oma en Opa

Omdat we niet precies wisten waar ze woonden, hadden we een bepaald punt afgesproken waar men ons zou komen ophalen en dat gebeurde door Oma Gloria die zich door een motor taxi liet brengen. Nadat ze bij ons was ingestapt gingen we op weg en dan kom je door buurten waar het armoe troef is. Ook het huis waar Liliana woont staat in zo'n buurt. Het huis is weliswaar van steen maar heeft in plaats van een deur alleen maar een hek. Omdat het hier altijd warm is, is dat op zich niet zo'n groot probleem alleen privacy ontbreekt er dan natuurlijk wel. Als dakbedekking zitten er Eterniet golfplaten op die hopelijk wel asbest vrij zijn hoewel ik daar niet zeker van ben. Het huis is ongeveer net zo groot als onze slaapkamer. Nou moet ik wel zeggen, dat we een overdreven grote slaapkamer hebben waar wel 4 tweepersoonsbedden in kunnen staan. Dit huisje heeft echter maar twee slaapkamers voor in totaal 5 volwassenen (Opa, Oma, Liliana en haar man, een zoon van 24) en een zoon van 14 en dan de baby Nathalia nog. Verder heeft het een kleine keuken en een kleine woonkamer met twee plastic tuinstoelen, een schommelstoel en een 2-zitsbank. Als je dit dan allemaal ziet, dan hebben we het in Nederland allemaal maar goed voor mekaar en zijn we rijk in verhouding met deze mensen.

Nadat er speciaal boodschappen voor waren gedaan, kregen we een glas eigengemaakte Coco Limonada aangeboden. Dit is een erg lekkere frisse drank, gemaakt van kokosmelk, gemalen kokos en gemalen ijs. Als je dit zelf op een terras besteld, zitten er ook nog vaak verschillende soorten sterke drank bij in. Dit mag je natuurlijk van deze mensen niet verwachten.